Frustratie in coronatijd. Wie is hier nu de baas?

Frustratie in coronatijd. Wie is hier nu de baas? 

Wie van de drie is er nou eigenlijk de baas in huis? Zijzelf als ondernemer, haar werknemers of de Tweede Kamer? Wil de echte baas opstaan?

Op alles bezuinigd, maar het is niet genoeg

Pascalle is super gefrustreerd. De afgelopen acht maanden heeft ze er alles aan gedaan om het hoofd boven water te houden. Op alle vaste lasten is bezuinigd. Ze leven al maanden van het salaris van haar partner. En van alle mogelijke noodmaatregelen wordt gebruik gemaakt. Maar het is niet genoeg. Zeker niet als ze op het nieuws steeds hoort dat 2021 niet beter gaat worden dan 2019, terwijl haar personele lasten nog steeds op dat niveau zitten.

Zomaar ontslaan kan niet, afspiegelen moet

Pascalle is 49 jaar en heeft een fysieke winkel en webshop in vintage kleding. Er zijn gouden jaren geweest en ze heeft 15 mensen in dienst. Pascalle woont samen met haar man in Paterswolde en hebben twee jongvolwassen kinderen. Haar partner heeft een baan bij een grote bank.

De frustratie spuit haar oren uit. Omdat haar medewerkers er nog geen cent op achteruit zijn gegaan. Niet dat ze het ze niet gunt, maar het voelt onrechtvaardig omdat ze zelf al maandenlang geen salaris uit de zaak haalt. En omdat ze ondanks alles nu toch afscheid moet nemen van een paar mensen. Als klap op de vuurpijl blijkt nu dat ze niet de mensen mag ontslaan die het minst presteren, maar dat ze moet ‘afspiegelen’. En dan blijken juist haar beste werknemers het bokje te zijn. Maar hen kan ze niet missen.

Frans Landstra van Hanze advocaat: ,,Dit is zo herkenbaar! Elke dag krijgen we hierover vragen. Als er afscheid genomen moet worden van medewerkers, dan wil je natuurlijk niet je beste mensen kwijt. Ons wettelijke systeem geeft echter regels voor ontslag om financiële redenen. En bij de toepassing daarvan kom je vaak uit bij mensen die je juist niet kwijt wilt. Super frustrerend inderdaad.’’

Pascalle belt met Hanze advocaat om te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om het anders aan te vliegen. Idealiter neemt ze van vijf mensen afscheid. In het gesprek komt naar voren dat er één dame al geruime tijd ziek is en dat ze via via heeft gehoord dat diegene ook niet terug wil komen. Daarnaast heeft ze twee mensen die het gewoon niet goed doen. Een heeft dat ook al een aantal keren te horen gekregen, maar de ander weet nog van niets. Als ze de logistiek van het versturen van de pakketten gaat uitbesteden, dan heeft ze daar twee mensen ‘over’.

Gesprekken over ontslag

Er wordt een plan van aanpak gemaakt. Besloten wordt om met de eerste drie medewerkers een toekomstgesprek te houden. Een goed gesprek om te kijken of er draagvlak is om tot een ontslagregeling te komen. Landstra: ,,We maken een beëindigingsvoorstel, waarin tijd, geld en begeleiding is opgenomen. Daarnaast gaat Pascalle werk maken van de outsourcing van de logistiek. Ondertussen houden we contact over de voortgang.’’

Pascalle heeft er slapeloze nachten van. Zeker de zieke werkneemster houdt haar wakker. Maar wat moet, dat moet. Individuele belangen moeten wijken voor het collectief, houdt ze zichzelf voor. Als het zo doorgaat heeft straks niemand meer werk.

Maar wat blijkt. Twee van de drie gesprekken lopen heel goed. Er lijkt zelfs een vorm van opluchting te zijn, omdat Pascalle nu de knoop heeft doorgehakt. Binnen twee weken worden vaststellingsovereenkomsten getekend en nemen ze, op goede voet, afscheid van elkaar. Het derde gesprek gaat ronduit slecht. De werknemer is het hartgrondig oneens met Pascalles opmerking dat hij zijn werk niet goed doet.

Ook stevig onderhandelen

Pascalle maakt afspraken over de outsourcing en sluit een contract waarbij haar twee medewerkers zelfs mee over kunnen. Dat hen eerst wel rauw op het dak, maar uiteindelijk gaan ze akkoord.

Blijft nog die ene medewerker over die inmiddels ziek thuis zit. Er heeft zich namens hem een advocaat gemeld. In de gesprekken wordt het al snel duidelijk dat hij ook niet meer terug wil. Daarmee gaat het enkel nog over de voorwaarden van de ontslagregeling. Dit neemt meer tijd in beslag dan gehoopt, omdat er heel hoog wordt ingezet en er weinig onderhandelingsruimte lijkt te zijn. In financiële zin doet het pijn en het gaat af en toe hard tegen hard, maar uiteindelijk wordt er toch een regeling getroffen.

Toch baas in eigen huis

Daar waar ze dacht dat ze aan handen en voeten gebonden was, blijkt Pascalle toch baas in eigen huis te zijn. Door een open gesprek en oog te hebben voor hun belangen, blijkt er heel veel mogelijk te zijn. En heeft ze haar beste mensen weten te behouden! Op naar 2021!

Dit artikel is ook geplaatst in het Dagblad van het Noorden, bekijk het hier. 

Klik hier om terug te gaan naar alle cases.