Spraakmakende uitspraak: Ontslag van een zwangere zorgmedewerker komt de werkgever duur te staan

Op 8 augustus 2018 gaat Marijke aan de slag bij een zorginstelling als Agogisch Werker. Tussen de zorginstelling en Marijke wordt een tijdelijk contract gesloten, tot 1 mei 2019.

Vlak nadat ze in dienst is, komt Marijke erachter zwanger dat ze zwanger is. Een maand na indiensttreding vertelt zij dit haar werkgever. 

Haar contract wordt niet verlengd. Reden: de zwangerschap?

De zorginstelling wil niet verder met Marijke en laat haar weten dat het contract afloopt per 1 mei 2019. Marijke weet zeker dat dit door haar zwangerschap komt. Ze dient een klacht in bij de Klachtencommissie. De Klachtencommissie is het eens met Marijke. De werkgever zich meer had zich meer moeten inzetten voor Marijke, zodat ze haar werk goed kon doen. Rekening houdend met de zwangerschap. En dat is niet gebeurd.

Door haar zwangerschap kon Marijke haar werkzaamheden niet uitvoeren als normaal. Ze heeft daardoor veel minuren opgebouwd. Marijke moest steeds zelf bepalen welk werk zij nog wel en niet meer kon doen. De zorginstelling had hier beter in mee moeten denken.  

De rechter komt eraan te pas 

Marijke stapt naar de kantonrechter. Ze eist een forse billijke vergoeding van € 100.000,- netto. De rechter gaat er niet in mee en wijst het verzoek van Marijke af. De rechter ziet niet dat het niet verlengen van de arbeidsovereenkomst komt door haar zwangerschap. 

Marijke haalt haar gelijk bij het Hof en vangt een flinke som geld 

Marijke laat het er niet bij zitten en stapt naar het Gerechtshof.  Het Hof is van mening dat de werkgever vanwege de zwangerschap de arbeidsovereenkomst niet wilde verlengen en wel om (onder andere) de volgende redenen:

1. Werkgever heeft zich niet actief ingespannen om de werkzaamheden van Marijke zo in te richten dat rekening werd gehouden met haar zwangerschap. 
2. Van werkgever had verwacht mogen worden dat Marijke op voldoende geschikte diensten ingeroosterd zou worden zodat zij niet teveel minuren zou opbouwen. 
3. De reden voor de beëindiging: te weinig beschikbaarheid door Marijke en teveel minuren.
4. Werkgever heeft niet goed onderbouwd dat er voldoende geschikte diensten waren maar dat Marijke het heeft nagelaten zich hiervoor beschikbaar te stellen. 

‘Verboden onderscheid naar geslacht’ komt de werkgever duur te staan 

Bovenstaande punten hangen samen met de zwangerschap waardoor er, volgens het Hof, sprake is van verboden onderscheid naar geslacht (zwangerschap). 

De werkgever krijgt nog de kans om aan te tonen dat de beëindiging van het dienstverband niet komt door de zwangerschap van Marijke. Maar dat is de werkgever niet gelukt. Hiermee komt voor het Hof vast te staan dat er aan de kant van werkgever sprake is van ernstige verwijtbaarheid. Dit betekent dat de werkgever een billijke vergoeding moet betalen.

Het Hof maakt hiervoor een inschatting hoe lang het dienstverband nog had kunnen voortduren en komt uit op een bedrag van € 40.000,- bruto. En dan te bedenken dat het dienstverband nog geen jaar heeft geduurd.  

In de praktijk

Een tijdelijk contract niet verlengen vanwege zwangerschap is verboden en kan je duur komen te staan. Dit mag dan ook nooit de reden zijn om niet met een medewerkster door te gaan.

Natuurlijk is het niet verplicht een tijdelijk contract met een zwangere medewerker voort te zetten. Vooral niet als je niet tevreden bent. Let in dat geval wel op de formulering die je gebruikt. Wij kunnen je daarbij helpen! Neem gerust contact met ons op. Het eerste gesprek is helemaal vrijblijvend, je zit nergens aan vast. 

Wil je de originele uitspraak lezen? Dat kan hier.