Werken en ondernemen in de coronacrisis: hou zelf de regie
Om maar met de deur in huis te vallen, hoe staan de zaken er voor?
We zien een sterk wisselend beeld. Enerzijds weten we dat in bijvoorbeeld de retail en horeca 30-40 procent van de ondernemers technisch failliet is. Zij hebben onvoldoende inkomsten om de kosten te kunnen betalen. Met de steunmaatregelen en hun eigen spaarpotje, zitten zij echt in de overlevingsstand. Tegelijkertijd blijft de verwachte hausse aan reorganisatie en faillissementen nog uit. Het zijn nu vooral de grote – vaak beursgenoteerde – bedrijven die aan het reorganiseren zijn.
Hoe verklaar je dit?
In april van dit jaar namen bedrijven afscheid van de flexwerkers en in de zomer ging het vooral om de kortlopende dienstverbanden die werden opgezegd. De vaste medewerkers zijn nu nog over. We zien in elke crisis dat ondernemers erg veel moeite hebben om daar afscheid van te nemen. Meestal tegen beter weten in.
Hoe bedoel je dat?
2020 is voor heel veel ondernemers een verloren jaar. De meesten hebben flink ingeteerd op de reserves. 2021 zal hopelijk beter worden, maar zeker nog niet zo goed als 2019. Daar moet je op acteren, anders moet er komend jaar weer veel geld bij.
Maar de noodmaatregelen dan, die zijn er toch om de ondernemers te helpen?
Klopt. Maar naar mijn mening biedt dat alleen soelaas voor de korte termijn. Met de kennis van nu, moet je doorschakelen. Afhankelijk blijven van subsidie en uitstel van betalingen is nooit goed. Bovendien moet er dan nog steeds geld bij. Je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat de overheid je hier doorheen gaat trekken. Regeren is vooruit zien, niet vooruit schuiven. Vergeet ook niet dat uitstel van betalingen betekent dat je vroeg of laat nog steeds moet betalen. Je moet je voorbereiden op een situatie van teruggelopen omzet.
Dat gebeurt nu niet?
Veel te weinig. Net als in eerdere crises zien we dat ondernemers te lang wachten met handelen. Misschien denken ze wel dat het de concurrent is die failliet gaat en niet zij. En dat ze daarvan kunnen profiteren. Maar het is juist zo dat degene die zich nu het beste aanpast, straks de overlever is. Als je nu de kosten weet terug te brengen, werk je aan een gezond bedrijf en goede concurrentiepositie.
Maar dan heeft hij straks personeel nodig dat hij nu gaat ontslaan.
Dat klopt deels. Vaak wordt er afscheid genomen van medewerkers waar men toch al niet tevreden over is. En die kun je ook straks missen als kiespijn. Bovendien, met het geld dat je bespaart op personeelskosten, kun je straks misschien wel veel betere mensen ‘inkopen’.
Wat adviseer je werknemers dan in deze tijd?
Ook voor hen is het een moment van bezinning. Zit ik nog in de goede bedrijfstak en bij het goede bedrijf? Wat is mijn positie als er straks mensen ontslagen moeten worden. Ook voor hen heb ik maar één echt advies: hou zelf de regie! Zit je nu weer vijf weken thuis omdat het bedrijf gesloten is, dan wordt het tijd voor actie. In veel branches zitten ze te schreeuwen om nieuwe collega’s. Zeker de mensen in de horeca en retail, zouden heel goed in de zorg terecht kunnen. Al is het maar voor tijdelijk.
Is dit een oproep om over te stappen naar de zorg?
Het is vooral een oproep om met z’n allen door deze crisis heen te werken. Als je nu vijf weken verplicht thuis zit, ben je een kostenpost waar geen inkomsten tegenover staan. Terwijl men in de zorg zit te springen om mensen. Lijkt mij een hele mooie win/win voor drie partijen. Op verschillende plekken, zoals Zorgplein Noord in Haren, kunnen ze je direct met zorgorganisaties in contact brengen.
Dit artikel is ook verschenen in het Dagblad van het Noorden.
Meld je aan voor de Nieuwsbrief.
Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
