Joline werkt al meer dan 10 jaar bij een GGZ-instelling, maar krijgt een verkeersongeval en moet zich ziek melden. Tijdens haar revalidatie blijkt het niet mogelijk om (volledig) bij haar eigen werkgever aan de slag te gaan. Maar kennelijk wel bij een andere zorginstelling . Haar werkgever komt hier toevallig achter. Dit komt Joline duur te staan.
Hoe komt het aan het licht?
Joline valt in maart 2020 uit als gevolg van een verkeersongeval, wat natuurlijk erg vervelend voor haar is. In die periode daarna wordt zij meerdere keren gezien door de bedrijfsarts, die aangeeft dat ze nog niet (volledig) kan werken. Op 13 april 2021 vraagt de werkgever Joline om een actuele VOG te sturen. Joline stuurt een VOG, maar heeft niet door er een andere werkgever genoemd staat dan die waar van de GGZ-instelling.
Werkgever is niet blij …
Joline wordt op het matje geroepen en geschorst omdat haar werkgever de situatie verder wilde onderzoeken. Twee dagen later wordt Joline op staande voet ontslagen. In de ontslagbrief wordt aangegeven dat Joline in de maanden november en december 2020 via een uitzendbureau werkzaam is geweest bij een andere zorginstelling, op een afdeling voor cliënten die besmet zijn met het corona-virus. Het gaat om exact dezelfde werkzaamheden als bij haar eigen werkgever.
Joline wordt (onder meer) verweten dat zij haar werkgever niet op de hoogte heeft gesteld van haar andere werkzaamheden tijdens haar periode van arbeidsongeschiktheid. Daarnaast heeft ze bewust een gezondheidsrisico genomen door te gaan werken op een afdeling met besmette cliënten. Bovendien is er een nevenwerkzaamhedenbeding uit de Cao GGZ en de gedragscode van toepassing.
Joline is het hier niet mee eens
Volgens Joline is het ontslag op staande voet onterecht. Dus stapt ze naar de rechter om het ontslag op staande voet onderuit te krijgen. Joline vindt enerzijds dat haar werkgever niet snel genoeg heeft gehandeld met het geven van een ontslag op staande voet. Maar bovenal is er volgens haar helemaal geen dringende reden. Haar functie zou namelijk prima te combineren zijn met de andere functie. Bovendien zijn er persoonlijke omstandigheden die meegenomen moeten worden; Joline is kostwinner, heeft een lang dienstverband en altijd goed gefunctioneerd. Als je die omstandigheden mee zou nemen dan zou je tot een ander oordeel moeten komen. Volgens Joline.
Maar wat vindt de kantonrechter van het ontslag op staande voet?
Dringende reden? Ja!
De kantonrechter vind dat de werkgever voortvarend genoeg heeft gehandeld. De periode tussen het toesturen van de VOG en het ontslag is namelijk slechts 2 tot 3 dagen, een periode waarin Joline ook nog geschorst is geweest en er onderzoek werd verricht.
Joline heeft erkend dat zij gewerkt heeft bij een andere werkgever zonder hier iemand van op de hoogte te stellen. Volgens de kantonrechter had Joline in het kader van goed werknemerschap zowel haar werkgever als de bedrijfsarts over deze werkzaamheden moeten inlichten.
De bedrijfsarts had dan namelijk in zijn oordeel kunnen meenemen dat Joline volop werkzaamheden verrichtte voor een andere werkgever, terwijl zij op re-integratiebasis uren aan het opbouwen was bij haar werkgever. De kantonrechter rekent het Joline het zwaar aan dat zij deze essentiële informatie heeft achtergehouden.
Bovendien neemt de kantonrechter mee dat in de cao GGZ is opgenomen dat een medewerker geen nevenfuncties mag verrichten die ‘redelijkerwijs niet verenigd kunnen worden met zijn functie of met de belangen of het aanzien van de instelling’. Alleen al de (maximale) omvang van (bij elkaar) 64 uur was onverenigbaar met haar functie en de belangen van haar werkgever. Twee keer een functie van 32 uur kan niet als een reële werkweek worden aangemerkt.
De duur van het dienstverband, de persoonlijke omstandigheden en de ernstige (financiële) gevolgen voor Joline, maken het oordeel van de kantonrechter niet anders. Er was sprake van een dringende reden. Bovendien heeft Joline een goede arbeidsmarktpositie en is er in de zorg veel vraag naar personeel. De werkgever van Joline heeft haar dus terecht op staande voet ontslagen.
Kreeg Joline nog wat mee?
De kantonrechter ziet geen enkele reden om Joline een transitievergoeding toe te kennen. Dat het ontslag op staande voet ingrijpende gevolgen heeft voor Joline maakte dit niet anders.
Deel dit bericht:
Meld je aan voor de Nieuwsbrief.
Meld je hier aan voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte.
